Het was voor ons klip en klaar dat wij voor deze bouw geen aanvullend krediet op konden en mochten nemen. Maar hoe moest het dan verder gaan? Wij namen contact op met mensen, wiens naam God ons in gedachte gaf. En kort daarna gaf een bevriende aannemer ons de toezegging de ruwbouw (fundering, vloer, muren en dak) voor zijn rekening te nemen.
Daarna bouwde God stap voor stap verder aan Zijn huis. Vaak waren we sprakeloos en vol verwondering hoe het zich verder ontwikkelde. Echt heel stil werden wij toen we op een dag een SMS kregen. Een groot wonder! We lazen: ‘Wij hebben voor alle overige bouwactiviteiten iemand gevonden!’.
Hieronder kunt u lezen hoe het in detail verder ging. Wij hopen dat dit verhaal u bemoedigt in uw eigen (geloofs-)leven. Want: onze God is een God, Die wonderen doet. Zowel toen als ook nu. In ons persoonlijk leven, in relaties, in het leven van de gemeenschap en in de plaatselijke gemeente.

Gelijktijdig leidde God het denken over de kapel en het altaar.  Eén van ons had een gedetailleerde voorstelling, hoe het altaar er uit moest zien. De man die ook onze open haard gecreerd had, zette de ideeen om in de praktijk. Wij waren diep ontroerd, dat reeds zijn eerste schets op 31 oktober 2005 precies overeen kwam met haar voorstelling en hij eraan toevoegde: ‘Het is voor mij een eer, dit altaar te bouwen, en wij wilden deze graag aan jullie schenken!’.

Kunt u zich voorstellen, wat voor een vreugde dat bij ons allen teweegbracht?

• 3 december 2005

Vijf maanden zijn er sinds 1 juli voorbijgegaan, en het begin van de bouw is niet ver meer. Concrete afspraken met de aannemer worden gemaakt. Aan het einde van het gesprek zingen we een loflied. Er stromen tranen van vreugde, omdat de kapel zo wordt, als zij van het begin af aan reeds gepland was.

• 21 februari 2006

Op het weiland achter onze huizen landde een helikopter. Daarin zitten de mensen die de bouw van de kapel plannen en verder begeleiden zullen. Zij willen het bouwkavel en de toegangswegen hierheen bekijken en de laatste afspraken maken. Drie kwartier later zitten zij al weer in de helikopter en vliegen weg. Was dit alles werkelijkheid?

• 07 en 21 april 2006

Twee bouwvakkers komen en zoeken naar de heipalen, die reeds in 2001, in de grond geheid waren. Op het bouwkavel staat water en het is ijskoud. Hoe zou de bouw verder verlopen? De eerste zaken worden opgemeten en uitgezet en reeds die avond is het midden van de kapel, de plaats waar het altaar komt, te herkennen.

• 24 april 2006

Het begin van de bouw. Het is droog en zonnig. In alle vroegte arriveren drie bouwvakkers met hun machines. Omdat vrijwel alle bouwvakkers uit de omgeving rondom Hamburg komen, zijn zij de eersten, die tijdelijk bij ons zullen wonen. Zij werken goed en lang. De bouw schiet al aardig op. Dit gaat zo snel dat wij reeds op…

• 24 mei 2006

…het hoogste punt kunnen vieren. Het regent, maar op de beslissende momenten is het droog. God zij dank! Opnieuw landt een helikopter met daarin gasten van de (onder-)aannemer(s), die met ons mee vieren. Wij zijn erg blij en stil van verwondering, als de aannemer die ons van vanaf het begin van onze leefgemeenschap kent en ons trouw terzijde staat, zelf de ‘eerste steen’ legt. De zegen die hij uitspreekt, verwoordt wat wij ook wensen: dat de kapel een plek wordt, waar mensen gezegend weer weggaan.

• 01 juli 2006

We vieren de zestiende verjaardag van de leefgemeenschap in de nieuwe kapel. Aan het begin vormen we een kring rondom de kapel en zingen het lied: Nimm ein das gute Land, das Gott dir gibt! (Neem in  het goede land, dat God u geeft!). Een lied dat ons reeds vele jaren begeleid. Ontroerd gaan we naar binnen, loven en danken God voor Zijn trouwe zorgen en voor alles , wat Hij ons in de laatste zestien jaar geschonken en toevertrouwd heeft. Nog niet een ieder kan het al helemaal bevatten, dat wij nu werkelijk in onze nieuwe kapel zitten.

• 08 juli 2006

Het is de dag van de officiele opening.

Velen hebben bij de voorbereiding meegeholpen. Wij verwachten circa 200 gasten. Om 11 uur verzamelen wij ons voor de kapel. Onze blazers spelen het lied: ‘Grote God wij loven U…’. Mevrouw Holze-Stäblein, verantwoordelijke van de Lutherse Kerk Duitsland, in Ostfriesland, hebben wij gevraagd de opening te voltrekken en in de aansluitende dankdienst te preken. Zij stemde hier van harte mee in. Ze leest de woorden voor uit Psalm 84. Deze geven de bedoeling voor de kapel goed weer. Daarna wordt in de kapel de dienst voortgezet. Helaas is hier geen plaats voor allen. Maar de dienst is via luidsprekers ook buiten de kapel en in de woonkamer van ‘Huus Blinkfüür’ te horen, zodat we met zijn allen God kunnen danken en loven. Het zijn indrukwekkende uren. In de toespraken wordt telkens weer de wens voor deze kapel duidelijk: dat dit een plek wordt, waar mensen aan God het kostbaarste brengen dat zij hebben, namelijk hun hart. En dat dit een plek wordt waar mensen ervaren mogen: hier ben ik geborgen en vind ik wat ik nodig heb, namelijk Gods liefde voor mij! Na deze feestelijke dankdienst volgt een receptie. Tegen 14.30 uur vertrekken de laatste gasten en kijken wij dankbaar en bemoedigd terug op deze bijzondere dag en danken God en alle mensen die de bouw van deze kapel mogelijk gemaakt hebben.